کد ارسال شده به شماره همراه زیر را وارد کنید
{{phoneNumber}}
استان خود را انتخاب کنید
همه استانها
{{ province }}
هوشنگ گلمکانی منتقد باسابقه و سردبیر ماهنامه فیلم در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار سایت ایرانتیک، درباره بازگشایی سینماها و بخشنامه پانزده ماده ای برای کنترل شیوع کرونا در سالن های نمایش
گفت :
این بخشنامه 15 مادهای سازمان سینمایی آنقدر تبصره و قید و بند در آن هست که مشخص نیست به چه شکل باید آن را اجرا کرد.احتمالاً باید به فکر یک پلیس نمایش فیلم باشیم تا بتوانیم تمام آن ملاحظات قید شده در آن پروتکل را رعایت کنیم.! یادمان باشد که سینما برای مردم نوعی تفریح محسوب میشود. این قضیه خودش نوعی نقض غرض لذت بردن در جمع است .وقتی قرار است با فاصله در سالن سینما بنشینیم و نگران تمیزی آن مکان هم باشیم ، طبیعی است که لذت اصلی و اساسی فیلم دیدن از بین میرود. ظاهرا قرار است که سالن ها هم با چهل درصد ظرفیت خودشان اقدام به نمایش فیلم کنند که خب این قضیه برای فیلمهایی که برای مخاطب انبوه و فروش بیشتر ساخته شدهاند خبر خوبی به نظر نمیرسد. من بعید میدانم که عملی باشد.
ولی چیزی که به نظرم خیلی مهم است رشد تکنیکی سینما است. این که مثلا در زمان ظهور تلویزیون در دهه چهل و رونق آن در دهه پنجاه ، این رشد و ارتقای تکنیکی سینما بود که به احیای رقابت آن با تلویزیون کمک کرد . ظهور سینه راما و صدای استریو فونیک نتیجه این جهش سینما بود . حتی بعد از ظهور ویدئو هم ، این ارتقای تصویر و صدا بود که همچنان سینما را سرپا نگه داشت. به نظرم سینمای ما اگر نتواند فیلمی بسازد که متناسب با پرده بزرگ سینما باشد، باید یک فکر اساسی به حال خودش بکند. چون در اینجا رقابتی هم پیش می آید میان فیلمی که مناسب نمایش در پرده بزرگ سینما است و فیلم هایی که به راحتی میتوانند در تلویزیون و موبایل دیده شوند . به نظرم سینما آنقدر متنوع شده که ما میتوانیم فیلم های ارزان قیمتی بسازیم که برای پخش در سالن های کوچک سینما و با تعداد کمی صندلی قابلیت نمایش پیدا کنند. الان باید به سالن های کوچک و امکانات جمع و جور فکر کرد.تنوعی هم که در دست اندرکاران سینما بوجود آمده منحصر به حرفهایهای سینما که برای عموم فیلم میسازند نیست . همین اکران "هنر و تجربه" و پیدایش "سینما تکها" نشان میدهد که میتوان به نوعی دیگر از تولید و اکران هم فکر کرد.به نظرم این بحران کرونا یک فرصت تاریخی برای سینمای ایران است که یک اقدام اساسی در این زمینه انجام دهد.
کسانی که پرده بزرگ را دوست دارند بهتر است خودشان و فیلمهایشان به اندازه همان پرده ، بزرگ شوند تا بتوانند مردم را در سینما با خودشان همراه کنند.